Iliad
22. 248-366
主題: 戰爭奪走良善的人性
細讀荷馬史詩，體會文字之間的感慨傳唱幾千年。
第248-366行故事大綱是：Hector總算準備好和Achilles決鬥，但他希望有個君子協定，勝的人要還輸家的屍體給對方的陣營；Achilles拒絕接受這種協定，馬上採取攻擊，沒打中；Hector也出手，但矛槍被彈回，Hector在喊Deiphobus準備第二發，但他消失了，此刻Hector完全理解他的死期到了；Achilles 再出手，正中Hector的脖子，臨死前，Hector再次苦求Achilles把他的死屍還給家人，高傲的Achilles還是拒絕；Achilles不理會臨死的Hector的請求，Hector警告Achilles也活不久了；勝利的Achilles根本不把Hector的話當成一回事。
戰爭製造英雄? Achilles是大英雄，但是，史詩這裡就三次特寫戰爭奪走他本應有的良善與人性，他不再講信用、不相信別人，因為更不相信自己。我們觀察到的是Achilles佈滿血絲的雙眼、憤怒的心、和充滿暴力的語言：
τὸν δ᾽ ἄρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς:
‘Ἕκτορ μή μοι ἄλαστε συνημοσύνας ἀγόρευε:
ὡς οὐκ ἔστι λέουσι καὶ ἀνδράσιν ὅρκια πιστά,
οὐδὲ λύκοι τε καὶ ἄρνες ὁμόφρονα θυμὸν ἔχουσιν,
ἀλλὰ κακὰ φρονέουσι διαμπερὲς ἀλλήλοισιν,
ὣς οὐκ ἔστ᾽ ἐμὲ καὶ σὲ φιλήμεναι, οὐδέ τι νῶϊν
ὅρκια ἔσσονται, πρίν γ᾽ ἢ ἕτερόν γε πεσόντα
αἵματος ἆσαι Ἄρηα ταλαύρινον πολεμιστήν.
παντοίης ἀρετῆς μιμνήσκεο: νῦν σε μάλα χρὴ
αἰχμητήν τ᾽ ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν.
οὔ τοι ἔτ᾽ ἔσθ᾽ ὑπάλυξις, ἄφαρ δέ σε Παλλὰς Ἀθήνη
ἔγχει ἐμῷ δαμάᾳ: νῦν δ᾽ ἀθρόα πάντ᾽ ἀποτίσεις
κήδε᾽ ἐμῶν ἑτάρων οὓς ἔκτανες ἔγχεϊ θύων. (Iliad
22. 260-272)
Swift-footed
Achilles, with a scowl, replied:
“Hector,
don’t talk to me of our agreements.
That’s
idiotic, like a faithful promise
between
men and lions. Wolves and lambs
don’t
share a common heart—they always sense
a
mutual hatred for each other.
In
just that way, it’s not possible for us,
for
you and me, to be friends, or, indeed,
for
there to be sworn oaths between us,
till
one or other of us falls, glutting Ares,
warrior
with the bull’s hide shield, on blood.
You’d
best remember all your fighting skills.
Now
you must declare yourself a spearman,
a
fearless warrior. You’ve got no escape.
Soon
Pallas Athena will destroy you
on
my spear. Right now you’ll pay me back,
the
full price of those sorrows I went through
when
you slaughtered my companions.”
Iliad 22. 361-363
希臘文本引用出處:
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0133%3Abook%3D22%3Acard%3D337
ὣς ἄρα μιν εἰπόντα τέλος θανάτοιο κάλυψε,
ψυχὴ δ᾽ ἐκ ῥεθέων πταμένη Ἄϊδος δὲ βεβήκει
ὃν πότμον γοόωσα λιποῦσ᾽ ἀνδροτῆτα καὶ ἥβην.
And he spoke these words the end of death enfolded him; and
his soul fleeting from his limbs was gone to Hades, bewailing its fate, leaving
manliness and youth.
在Weil的論述第四段，回頭引用Hector斷氣瞬間那幕，痛，無盡的痛心，這一幕刻畫人類永恆心痛。死亡的殘酷是無法稀釋的悲痛，這刻Hector的魂魄飛到冥府(the Hades)，留下的是無盡的悲鳴(bewailing)。Weil認為英雄的光環(the halo of glory)，再大再亮，都難以淺少一點橫死戰場的哀戚，這一看法打破一般傳統用榮譽(the ethos
of glory)的角度看史詩英雄! 一如，Weil開宗明義闡述，在權力與武力下，人的下場就是悲哀的死亡。
比起Achilles與Agamemnon，Hector之死令人更悲痛，或許因為，Hector似乎就是為了保護他的家園，挺身而出。終究，他的英武成為他命運的詛咒，獲得特洛伊第一英雄的名號，後人已記得他，但是，這樣的名聲與慘死相比，值得嗎?
