2014年6月28日 星期六

Odyssey 20.120-171 一早大家都動起來,準備盛筵

Bk XX:120-171 The servants prepare the house

大家一早起床,都在做甚麼?
   Odysseus一早起來,就向宙斯乞求,一天之計在於晨,他準備好了,加上得到天神肯定,看來他的心志更篤定了。
    Telemachus起床第一件事,關心他的父親昨晚的情況,問老女僕Eurycleia有沒有好好招待這位乞丐客人,還沒頭沒腦先指責母親Penelope,罵她招待客人的方法很奇怪耶。其實,兒子心裡應該是想,父親回來了,只有我知道,連母親都不知道,說白了,他想告訴眾人:「你們不知道啦!」
   但是,Eurycleia也知道。他們倆個並不知道,對方都已經知道了,說話還是高來高去。誤解的產生,往往不是因為知道,而是因為知道一些,但同時不知道一些,還自以為只有自己知道,自以為自己知道的最多。
    接下來,我們看見一早起來,家裡的僕人就開始忙碌,打掃、洗杯碗、汲水、準備豬羊等等,這就是古代人的生活寫照。
    Eurycleia可能是因為知道主人回來了,無法掩藏內心的激動,她沒有洩漏這秘密,只是言行中洋溢一種莫名的興奮,下面的言語當中,用了很多個「祈使句」的語法:
    
ἀγρεῖθ᾽, αἱ μν δῶμα κορήσατε ποιπνύσασαι,
άσσατέ τ᾽, ἔν τε θρόνοις εὐποιήτοισι τάπητας
βάλλετε πορφυρέους: αἱ δ σπόγγοισι τραπέζας
πάσας ἀμφιμάσασθε, καθήρατε δ κρητῆρας
καὶ δέπα ἀμφικύπελλα τετυγμένα: ταὶ δ μεθ᾽ ὕδωρ
ἔρχεσθε κρήνηνδε, καὶ οἴσετε θᾶσσον ἰοῦσαι.
οὐ γρ δὴν μνηστῆρες ἀπέσσονται μεγάροιο,
ἀλλ μάλ᾽ ἦρι νέονται, ἐπεὶ καὶ πᾶσιν ἑορτή.
(Odyssey 20.149-156)

   Come on, some of you get busy here
sweep the hall and sprinkle it. Then spread out
purple covers on these well-fashioned chairs.
You others, wipe down all those tables
with sponges, clean up the mixing bowls,
those finely crafted double-handled cups.
And you others, get water from the spring.
Carry it back here. And do it quickly
the suitors won't be absent from this hall
for very long. They'll be back really soon.
Today's a banquet day for everyone.
都是些日常的家事,有打掃大廳、灑水、鋪椅墊、擦桌子、洗酒杯與碗、汲水等等,一早大家就得動起來,迎接今天的宴席(ἑορτή banquetfeast, festival, holiday)。但這是怎樣的宴席? 接前一段的主題,這是最後一餐。之後, Odysseus拿箭射殺家裡這群惡霸,就是今天的「嘉年華會」壓軸大戲。


Odyssey 20. 56-119 三個禱告

Bk XX:56-119 Zeus sends favourable omens

這一小段,我看到三個不同的禱告。
前面提到Odysseus睡不著,不過雅典娜助他放下心中煩憂,幫他入睡,睡眠,總算讓一個人放鬆。但是,臥房裡憂傷的Penelope倒是無法入眠,開始向Artemis祈禱,第十八卷202行那段也是描述PenelopeArtemis祈禱;這裡,憂愁與失眠,Penelope似乎有點恍惚,她的禱告中虛實不分,心願、夢境、期待、回憶等等不同情境交織。不睡覺,是病源,特別是心理方面問題的病灶。
    禱告一開始,點出重點,求死:
Ἄρτεμι, πότνα θεά, θύγατερ Διός, αἴθε μοι ἤδη
ἰὸν ἐνὶ στήθεσσι βαλοῦσ᾽ ἐκ θυμὸν ἕλοιο
αὐτίκα νῦν, ἢ ἔπειτα μ᾽ ἀναρπάξασα θύελλα
οἴχοιτο προφέρουσα κατ᾽ ἠερόεντα κέλευθα,
ἐν προχοῇς δὲ βάλοι ἀψορρόου Ὠκεανοῖο.
ὡς δ᾽ ὅτε Πανδαρέου κούρας ἀνέλοντο θύελλαι:
(Odyssey 20. 61-66)

“Artemis, royal goddess, Zeus’ daughter, how I wish
you’d shoot an arrow in my chest right now 
and take my life or a storm wind would come,
lift me up, carry me away from here,
across the murky roads, and cast me out
in Ocean’s backward-flowing stream, just as
storms snatched up Pandareus’ daughters...

θύελλα hurricane, squall
ἀψόρροος back-flowing
Ὠκεανός Oceanus, son of Uranus and Gaia,

Penelope,直接呼求強悍的 Artemis一箭射在她身上,讓她死了算了!或者把她帶到海角。在Odyssey 11. 13-15也用過類似的表達。
  

下面圖片資料出處: http://en.wikipedia.org/wiki/Ocean#mediaviewer/File:Clouds_over_the_Atlantic_Ocean.jpg   Surface of the Atlantic ocean meeting the Earth's planetary boundary layer and troposphere.


    

隨著Penelope的喃喃禱告,夜很快跑走了,黎明女神又出現。Odysseus也起床了,他的早禱,祈求一個徵兆(sign),和一個人醒個一起見證。果真,宙斯大發雷霆,而廚房裡有一個磨麵女徹夜未眠。
本來有十二位磨麵女,熬夜很晚磨大麥和小麥,最後這一位(不知名),因為動作慢,到天亮還沒做好,典型的過勞,真的累了最後還祈求宙斯解救:
Ζεῦ πάτερ, ὅς τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν ἀνάσσεις,
ἦ μεγάλ᾽ ἐβρόντησας ἀπ᾽ οὐρανοῦ ἀστερόεντος,
οὐδέ ποθι νέφος ἐστί: τέρας νύ τεῳ τόδε φαίνεις.
κρῆνον νῦν καὶ ἐμοὶ δειλῇ ἔπος, ὅττι κεν εἴπω:
μνηστῆρες πύματόν τε καὶ ὕστατον ἤματι τῷδε
ἐν μεγάροις Ὀδυσῆος ἑλοίατο δαῖτ᾽ ἐρατεινήν,
οἳ δή μοι καμάτῳ θυμαλγέι: γούνατ᾽ ἔλυσαν
ἄλφιτα τευχούσῃ: νῦν ὕστατα δειπνήσειαν. (Odyssey 20.112-119)

Father Zeus, who rules both gods and men,
you’ve thundered loud up in the starry sky,
and yet there’s not a single cloud up there.
You must be offering a sign to someone.
I’m a poor wretch, but what I have to say,
oh, make that happen. May these suitors here
for the last and final time this very day  
have a pleasant dinner in Odysseus’ home.
Those men have hurt my knees with this hard work
grinding flour—may this meal be their last.”

δειλός cowardly

這群磨麵女,真的是過勞。
這個不知名的女僕的禱告,願這是最後一天(ὕστατον ἤματι τῷδε),是這群追求者的最後一餐(νῦν ὕστατα δειπνήσειαν),真的累了,這工作真的太累了! 這禱告內涵,我直接想到《新約》的最後的晚餐。若我們預知下一餐就是最後一餐,若我們預知現在享用的就是最後一餐,我們會怎樣面對?

下面圖片資料出處: http://en.wikipedia.org/wiki/Last_Supper#mediaviewer/File:%C3%9Altima_Cena_-_Da_Vinci_5.jpg Depictions of the Last Supper in Christian art have been undertaken by artistic masters for centuries, Leonardo da Vinci's late 1490s mural painting in Milan, Italy, being the best-known example.