法文原文引用出處
http://www.ebooksgratuits.com/pdf/weil_iliade.pdf
Il pensait, immobile. L'autre approche, tout saisi,
Anxieux de toucher ses genoux. Il voulait dans son cœur
Échapper à la mort mauvaise, au destin noir…
Et d'un bras il étreignait pour le supplier ses genoux,
De l'autre il maintenait la lance aiguë sans la lâcher…
Mais bientôt il a compris que l'arme ne se détourera pas, et,
respirant encore, il n'est plus que matière, encore pensant ne peut
plus rien penser :
Ainsi parla ce fils si brillant de Priam
En mots qui suppliaient. Il entendit une parole inflexible :
Il dit ; à l'autre défaillent les genoux et le cœur ;
Il lâche la lance et tombe assis, les mains tendues,
Les deux mains. Achille dégaine son glaive aigu,
Frappe à la clavicule, le long du cou ; et tout entier
Plonge le glaive à deux tranchants. Lui, sur la face, à terre
Gît étendu, et le sang noir s'écoule en humectant la terre.
_____________________
回到Weil引用The Iliad第二十一卷， 特洛伊王子Lykaon臨死前的描述:
Iliad 21. 64-73
希臘文本引用出處: http://www.perseus.tufts.edu/hopper/textdoc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0133%3Abook%3D21%3Acard%3D64
ὣς ὅρμαινε μένων: ὃ δέ οἱ σχεδὸν ἦλθε τεθηπὼς
γούνων ἅψασθαι μεμαώς, περὶ δ᾽ ἤθελε θυμῷ
ἐκφυγέειν θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα μέλαιναν.
ἤτοι ὃ μὲν δόρυ μακρὸν ἀνέσχετο δῖος Ἀχιλλεὺς
οὐτάμεναι μεμαώς, ὃ δ᾽ ὑπέδραμε καὶ λάβε γούνων
κύψας: ἐγχείη δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ
ἔστη ἱεμένη χροὸς ἄμεναι ἀνδρομέοιο.
αὐτὰρ ὃ τῇ ἑτέρῃ μὲν ἑλὼν ἐλλίσσετο γούνων,
τῇ δ᾽ ἑτέρῃ ἔχεν ἔγχος ἀκαχμένον οὐδὲ μεθίει:
καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα:
γούνων ἅψασθαι μεμαώς, περὶ δ᾽ ἤθελε θυμῷ
ἐκφυγέειν θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα μέλαιναν.
ἤτοι ὃ μὲν δόρυ μακρὸν ἀνέσχετο δῖος Ἀχιλλεὺς
οὐτάμεναι μεμαώς, ὃ δ᾽ ὑπέδραμε καὶ λάβε γούνων
κύψας: ἐγχείη δ᾽ ἄρ᾽ ὑπὲρ νώτου ἐνὶ γαίῃ
ἔστη ἱεμένη χροὸς ἄμεναι ἀνδρομέοιο.
αὐτὰρ ὃ τῇ ἑτέρῃ μὲν ἑλὼν ἐλλίσσετο γούνων,
τῇ δ᾽ ἑτέρῃ ἔχεν ἔγχος ἀκαχμένον οὐδὲ μεθίει:
καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα:
So pondered he, and abode; but the other drew nigh him, dazed, [65] eager to touch his knees, and exceeding fain of heart was he to escape from evil death and black fate. Then goodly Achilles lifted on high his long spear, eager to smite him, but Lycaon stooped and ran thereunder, and clasped his knees; and the spear passed over his back and was stayed in the ground, [70] albeit fain to glut itself with the flesh of man. Then Lycaon besought him, with the one hand clasping his knees while with the other he held the sharp spear, and would not let it go; and he spake and addressed him with winged words:
這一刻，Achilles的武器穿透Lycaon的身體，殘存的一絲，想著下一刻就不能再想，最後一口氣，一段飛逝的請求。史詩用極慢的鏡頭，大特寫: 一個垂死的英雄，一個城的瓦解，一場戰火燒毀文明。餘燼，那留在身上的武器就是戰爭暴力的具體陳述。
力，推進文明? 緊緊追隨的是黑暗與死神(evil death and black fate)。
